کاشت موی طبیعی

کاشت مو با استفاده از کوچکترین واحد رویش مو در سر یعنی واحد فولیکولی در سال 1988 توسط آقای لیمر ( Limmer ) مطرح شد . در این روش ریشه های مو با همان الگوی طبیعی رویش ، در مناطق خالی از مو کاشته می شوند . روش مطرح شده که در سال 1998 نام FUT بر آن گزارده شد ، عبارت است از برداشتن نواری از پوست پشت سر و جدا کردن واحدهای فولیکولی در زیر میکروسکوپ و سپس انتقال این واحدهای فولیکولی به فضای خالی جلو سر . واحد فولیکولی به مجموعه ریشه هایی گفته می شود که بطور طبیعی دور هم هستند . این واحد ها تکی ، دوتایی ، سه تایی و بعضا چهار تار مویی هستند . تا به امروز هیچ روشی برای تولید و تکثیر مو های جدید پیدا نشده است ، بلکه تکنیکهای رایج کاشت مو فقط ریشه های مو را از محلی به محل دیگر انتقال می دهند . مراکز متعددی در دنیا روی مهندسی بافت متمرکز شده اند تا بتوانند فولیکولهای مو را کشت و تکثیر کنند . اگر چه دستیابی به این دانش قریب نمی نماید ، در صورت وقوع می توانیم برای بیمارانی که کم پشتی قابل توجه در منطقه پشت سر دارند ، نیز کاشت مو انجام دهیم . اصول چندی برای عمل کاشت مو وجود دارد . مهارت کافی پزشک و تیم او کلید این موفقیت است . وجود تجهیزات و وسایل مناسب ، انتخاب صحیح بیمار ، برنامه ریزی دقیق قبل از عمل و آموزش های صحیح به بیمار ، از دیگر نکات مهم جهت دستیابی به نتیجه مناسب است .

کاشت ابرو طبیعی

ابروها بخش مهم و پر طرفداری در صورت هستند. بعد از کاشت مو کاشت ابرو پر خواهان ترین کاشت موی طبیعی است. کندن اختیاری ابروها به منظور نازک کردن پهنای ابرو ، تاتوی ابرو که در جامعه ما رواج زیادی پیدا کرده ، از جمله مهمترین عوامل از دست رفتن دائمی ابروها هستند.سایر علل از بین رفتن ابروها عبارتند از : کندن عصبی ابروها ( تریکوتیلومانیا ) ، کم کاری تیروئید ، کم پشتی ژنتیکی ، ضربه ، و آلوپسی آرئاتا . ضربه حتی میتواند باعث کاهش رنگدانه ابروها شود و به این طریق نمای ظاهری ابروها را کمرنگ تر کند.
تمام افرادی که فاقد ابرو هستند یا ابروهای بسیار نازک و کم پشت دارند می توانند تحت کاشت ابرو قرار گیرند. روشهای کاشت ابرو در زمره اولین شیوه های کاشت مو هستند که در نیمه اول قرن بیستم معرفی شده اند. بهترین فولیکول ها برای کاشت در محل ابرو ، فولیکول های سر هستند و در این میان کسانی که موی سر صاف تا کمی حالت دار دارند ، بهترین انتخاب ها برای کاشت ابرو هستند. موهای مجعد و خیلی حالت دار مناسب کاشت ابرو نیستند.
محل قرارگیری ابروها در آقایان اصولا افقی و روی لبه استخوانی حدقه چشم است و در خانمها از این لبه استخوانی فاصله گرفته و قوس می زند.ابروها به سه قسمت تقسیم می شوند، تاج ، تنه ، و دم .جهت موها در قسمت تاج ابرو عمودی تر است در حالیکه موهای تنه ابرو حالت تو هم رفته دارند طوریکه موهای بالا کمی زاویه به سمت پایین دارند و موهای پایین کمی زاویه رو به بالا. تاج ابرو حالت گرد یا چهار گوش می تواند داشته باشد. در قله قوس ابرو موهای ظریف بطور طبیعی وجود دارند. در قسمت دم ابرو موها تدریجا” نازک می شوند تا به انتها برسند.

کاشت ریش

کاشت ریش با استخراج ریشه های غیرضروری ریش برای ضخیم کردن ناحیه دارای ریش خیلی کم انجام می شود. در این مورد، ریشه های غیرضروری روی استخوان گونه در ناحیه ای که ریش خیلی کمی وجود دارد، استخراج شدند و درست در زیر آن کاشت شدند. وقتی استخراج با نوک سوزن هایی 0.6 تا 0.7 میلی متری به صورت دستی و به دقت صورت بگیرد، هیچ جای زخمی باقی نمی ماند.به همین شکل، با استخراج مطلوب، ریشه ها را می توان از بخش پایینی ریش، سینه، بخش های پایینی پشت گردن و حتی استخوان گونه استخراج کرد و در بخش های مورد نیاز کاشت. استخراج ریشه از بخش های متراکمی که ظاهر مناسبی ندارند، همچنین اپیلاسیون دائمی را عرضه می کند که یک مزیت به حساب می آید.
ریش مثل مو نیست. تراکم ریش در هر فرد با فرد دیگر تفاوت دارد. فردی که ریش خیلی کمی دارد احساس بدی به خاطر این کمبود ندارد. به همین دلیل است که عموما برای کاشت به ریش زیادی نیاز نیست.
در مورد ریزش ریش جزئی، کاشت ریش با در نظر گیری تراکم ناحیه پیرامون صورت می گیرد. در صورتی که فرد ریش نداشته باشد، بنابر درخواست شخص و با توجه به محدودیت ها، بین 1000 تا 3000 ریشه کاشت می شود. .
عموما کاشت 3000 ریشه نتایج فوق العاده ای دارد. در صورتی که کاشت تنها در ناحیه سیبیل صورت می گیرد، 400 تا 800 ریشه کفایت می کند. ناحیه استخراج بعد از یک تا دو هفته ظاهر صورتی رنگی پیدا می کند. در ناحیه استخراج روی بدن یا پشت گردن هیچ جای زخمی باقی نمی ماند. در عمل هایی که انجام دادیم، متوجه شدیم که حتی وقتی 10000 ریشه از پشت گردن استخراج شد، هنوز قابل تشخیص نبود.
ناحیه استخراج به دلیل لخته های خونی که با سوزن ایجاد شده است ظاهری به رنگ قرمز تیره پیدا می کند و با اولین دوشی که می گیرید از بین می رود. نواحی کاشت ریش و سیبیل را می توان 24 تا 48 ساعت بعد از عمل شستشو داد و ریش با از بین رفتن لخته های خونی نمایان می شود و ظاهر ریشی را دارد که 2 یا سه روز است که اصلاح نشده است. برای تغذیه بهتر ریش کاشت شده توسط بدن، در ناحیه بدن ساخت خون افزایش پیدا می کند و به همین نحو نقاط قرمزرنگ کوچی در عرض 2 تا 3 روز بوجود می آیند. این نقاط پس از 1 تا 2 هفته از بین می روند.
با تیغ های معمولی نمی توان تا 6 ماه پس از عمل ریش و سبیلی که پس از کاشت رشد کرده اند را اصلاح کرد. توصیه می شود که پس از 6 ماه ( حداقل) اولین اصلاح صورت انجام شود.
پس از دو هفته، بعضی از بخش های ریش و سیبیل کاشت شده به صورت موقتی از بین می روند که به آن شوک پس از عمل می گویند. 4 تا 8 ماه پس از آن تمامی ریش های از دست رفته جایگزین می شوند. افزایش کیفیت در ریشه های مو برای 2 سال ادامه پیدا می کند.

روش و طریقه کاشت ریش و سبیل

کاشت ریش و سبیل را می توان از سن 20 تا 22 سالگی آغاز کرد، در این سنین هورمون ها در سطح پایه قرار دارند. هم اکنون کاشت ریش و سیبیل بر صورت به صورت طبیعی در تهران و سایر شهرستانها انجام میشود.
این روش برای مردانی مناسب است که می خواهند موی بناگوش خود را افزایش دهند و ریش دو روز اصلاح نشده را دوست دارند، اما موی ریش آنها به صورت نامنظم و به صورت ناقص رشد پیدا می کند.
کاشت ریش و سیبیل به صورت طبیعی در میان مردانی صورت می گیرد که اصلا ریش ندارند و همچنین در مردان سالمی که در ناحیه های ای از ریش خود دچار طاسی منطقه ای هستند. کاشت در ناحیه ای که جای زخم وجود دارد، یکی از رایح ترین روش های انجام شده است.
طریقه کاشت ریش و سیبیل برای هر کسی که روی پوست فرق سر خود مو دارد، قابل انجام است. این عمل با استخراج ریشه های مو از ناحیه بین دو گوشی که موی نازکی دقیقا بالای پشت گردن قرار دارد یا از ناحیه بالای گوش ها صورت می گیرد.
گرافت ها از مکان اهدا کننده- پشت فرق سر گرفته می شوند. پس از آن، این گرافت های استخراج شده در بخش های طاس منطقه ای ریش و سیبیل کاشت می شود. به دلیل میزان زیاد موی از مکان اهدا کننده، تقریبا در یک جلسه تمامی بخش های طاس منطقه ای پوشش داده و معالجه می شوند. بنابراین کاشت ریش یا سبیل معمولا نتایج فوق العاده ای را در بردارد. موی کاشته شده به صورت طبیعی همانند موهای دیگر صورت رشد می کند و می توان آن را کوتاه یا اصلاح کرد.
موی صورت با بی هوشی موضعی کاشته می شود و با بی هوشتی موضعی هیچ ورمی ایجاد نمی شود. عموما فردی که فاقد سیبیل است، باید بین 500 تا 100گرافت بکارد. برای ریش، این میزان بین 2000 تا 3500 گرافت است. و برای موی بناگوش این میزان بین 750 تا 1500 گرافت است. پس از کاشت ریش و سیبیل بر صورت، صورت ظاهری طبیعی خواهد داشت.
پس از سه هفته، موی صورت کاشته شده کمی میریزد و این مساله طبیعی است. و موی ریخته شده پس از 4 تا 6 ماه ظاهر می شود. و کیفیت موی کاشته شده در عرض دو سال بهتر می شود.
10 روز پس از عمل، باید با استفاده از قیچی آنها را کوتاه کرد تا به آنها این امکان داده شود تا بزرگتر شوند. بهتر است صورت 8 تا 9 روز بعد از عمل اصلاح نشود. در حین جویدن نباید سر، دهان و وصورت را تکان بدهید. در طول چند روز اول پس از عمل، بهتر است مایعات بنوشید و سوپ و غذای خرد شده خورده شود.
در کاشت ریش و سیبیل به صورت طبیعی، روش FUE در افرادی صورت می گیرد که با کوتاه کردن موی سر مشکلی ندارند و شیوه FUT برای کسانی صورت می گیرد که نمی خواهند سر خود را به طور کامل اصلاح کنند.
در طول دوره درمان، پوست کبره های قرمز رنگی دارد که پس از یک هفته یا ده روز بدون برجا گذاشتن جای زخم به ظاهر نرمال خوب برمی گردد. موی کاشته شده در ناحیه ریش و سبیل را نمی توان با چشم مسلح از موی ریش و سبیل فرد تشخیص داد. نتایج طبیعی و دائمی است.